ประวัติปฎิปฎิปทาหลวงปู่สุวรรณ สุจิณโณ(หลวงปู่หมา)

หลวงปู่สุวรรณ สุจิณโณ(หลวงปู่หมา)

 วัดใต้ อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี

ท่านอาจารย์สุวรรณเมื่อท่านอายุได้เพียง ๖ เดือน มารดาของท่านก็ได้ถึงแก่กรรมลง ในขณะนั้นไม่มีใครพอที่จะมีน้ำนมหรือแม้กระทั่งหญิงแม่ลูกอ่อนที่พอจะแบ่งปันน้ำนมให้ท่านได้ดื่มกินได้เลย

เมื่อท่านหิวมากและไม่มีใครคอยเฝ้าดู ท่านได้คลานเข้าไปดูดนมสุนัขแม่ลูกอ่อนที่อยู่ในบ้านของท่าน

ซึ่งสุนัขตัวนั้นก็มิได้ขัดขืนหรือทำร้ายอะไรท่านแต่กับยินยอมให้ท่านดื่มกินเสมือนลูกของมัน หรือว่ามันอาจจะรู้และเห็นใจท่านที่กำพร้าแม่ก็เป็นได้ เหตุนี้เองท่านจึงได้ชื่อว่าหมา

เมื่อท่านสร้างวัดวาอาราม วิหารอุโบสถ อีกทั้งสิ่งต่างๆ ท่านจะสร้างรูปปั้นสุนัขไว้เป็นสัญลักษณ์ เช่นพระอุโบสถหลังเก่าวัดอรัญวาสี ท่าบ่อ" เพราะท่านระลึกถึงคุณของสุนัข

ครั้งหนึ่งท่านอาจารย์สุวรรณท่านเป็นไข้มาเลเรียเรื้อรัง จนป้างหย่อน (ม้ามย้อย คือม้ามโต) อันเป็นผลมาจากไข้มาเลเรียนั้นเอง โรคนี้เองที่ทำความรำคาญให้แก่ท่านตลอดเวลา ซึ่งทำให้จับไข้วันเว้นวัน และทำให้กำลังทรุดลงทรุดลง

ท่านจึงได้เข้าปรึกษาการรักษาโรคนี้กับหลวงปู่มั่นฯ

หลวงปู่มั่นจึงได้แนะนำอุบายให้คือ

เมื่อบำเพ็ญจิตให้เกิดกระแส แต่ก่อนที่เราบำเพ็ญมาในเบื้องต้นนั้นเราทำจิตให้เกิดกำลังแล้ว จิตก็จะเกิดกระแส กระแสจิตนี้มีกำลังมากขึ้นจากการอบรม เราได้ใช้กระแสจิตนี้พิจารณากายทุกส่วนจนเกิดปัญญา เมื่อเกิดปัญญาแล้วอบรมให้มากก็เป็นผล

คือจิตดำเนินเข้าสู่อริยสัจจ์ เมื่อเราจะนำมาเป็นประโยชน์แก่การรักษาโรคของตัวของเรา เราก็พึงใช้กระแสจิตนี้เพ่งเข้าที่เกิดโรค เราเป็นโรคอะไรที่ไหน

ต้องพิจารณาให้เห็นสมุฏฐานของมันเสียก่อน ว่าตำแหน่งที่เกิดโรคอยู่ตรงไหน เมื่อทราบชัดแล้วก็ใช้กระแสจิตเพ่งเข้าไป การเพ่งเข้าไปในที่นี้ก็เหมือนกับเราพิจารณากายเหมือนกัน

ต่างแต่การกำหนดแก้โรคนี้ต้องกำหนดลงจุดเดียว ณ ที่สมุฏฐานของโรคนั้น

ท่านพระอาจารย์สุวรรณได้อุบายนี้แล้ว ก็ได้ไปดำเนินจิตอยู่อย่างนั้นองค์เดียวที่เปลี่ยวแห่งหนึ่ง กำหนดลงครั้งแรกได้เห็นสมุฏฐานการเกิดของโรคคือ

“ม้าม”

ท่านได้กำหนดลงจุดเดียวด้วยอำนาจแห่งกระแสจิต อันเป็นแสงคมกล้า เพียงสามวันเท่านั้นก็ปรากฏชัดขึ้นในจิต ครั้นแล้วก็หายจากม้ามหย่อนนั้นฉับพลัน ท่านคลำดูอยู่ทุกวัน แต่กาลก่อนม้ามนี้ได้ยานลงมาประมาณฝ่ามือหนึ่ง บัดนี้ได้หดเข้าอยู่เท่าเดิม

ตั้งแต่นั้นมาไข้ป่ามาเลเรียก็หยุดจับ ร่างแข็งแรงเป็นปรกติ อย่างน่าอัศจรรย์ ท่านได้เอาไปเล่าถวายหลวงปู่มั่น ฯ

หลวงปู่มั่น ก็รับรอง
ผู้เขียนและเรียบเรียง : พระญาณวิริยาจารย์ (พระอาจารย์วิริยังค์)
เจ้าอาวาส วัดธรรมมงคล แขวงบางจาก เขตพระโขนง กรุงเทพฯ